Wat is PDD?
PDD staat voor Pervasive Developmental Disorder, in het Nederlands: pervasieve ontwikkelingsstoornis. Het was een verzamelterm voor ontwikkelingsstoornissen waarbij sprake is van beperkingen in sociale interactie, communicatie en gedrag. PDD werd gebruikt in eerdere edities van de DSM (handboek voor psychiatrische classificatie), maar is in de DSM-5 vervangen door de overkoepelende diagnose autismespectrumstoornis (ASS).
Verschillende vormen van PDD
Onder PDD vielen verschillende stoornissen die nu worden samengevoegd onder ASS:
- PDD-NOS (niet anderszins omschreven)
- Klassiek autisme
- Het syndroom van Asperger
Hoewel de term PDD formeel is vervallen, komt hij in de onderwijspraktijk nog regelmatig voor in leerlingdossiers, handelingsplannen of oudere diagnosen.
PDD in de onderwijspraktijk
Leerlingen met een diagnose binnen het voormalige PDD-spectrum vertonen vaak kenmerken als:
- moeite met sociale interactie en wederkerigheid;
- sterke behoefte aan structuur en voorspelbaarheid;
- gevoeligheid voor zintuiglijke prikkels;
- problemen met communicatie, taalbegrip of abstract denken.
Het onderwijsaanbod voor deze leerlingen vraagt om duidelijke instructies, rust in de leeromgeving, voorspelbare routines en veel visuele ondersteuning.
Ondersteuning en samenwerking
Een leerling met kenmerken van PDD of ASS heeft baat bij een zorgvuldig afgestemd pedagogisch klimaat, waarin veiligheid, vertrouwen en duidelijkheid centraal staan. Samenwerking met ouders, de intern begeleider, het zorgteam en eventueel externe professionals is daarbij essentieel.
Hoewel PDD als officiële term niet meer wordt gebruikt, is het herkennen van de betekenis in documentatie of gesprekken belangrijk voor een goede leerlingbegeleiding. Het begrip blijft dus relevant, ook binnen de context van passend onderwijs.