Hechtingsstoornissen zijn psychologische aandoeningen die zich ontwikkelen als gevolg van ernstige verstoringen in de vroege hechtingsrelaties tussen een kind en zijn of haar verzorger. Deze stoornissen kenmerken zich door moeilijkheden in het aangaan of onderhouden van normale relaties, wantrouwen en angst voor afwijzing. Kinderen met hechtingsstoornissen kunnen moeite hebben met sociale interactie, vertonen vaak weerstand tegen troost en kunnen zich zowel teruggetrokken als agressief gedragen.
In het onderwijs vereisen deze kinderen specifieke aandacht en aanpakken die gericht zijn op het opbouwen van vertrouwen en veiligheid. Scholen spelen een cruciale rol bij het ondersteunen van deze leerlingen door het bieden van een stabiele en voorspelbare leeromgeving en het samenwerken met zorgprofessionals om de nodige therapeutische ondersteuning te bieden.