Het geen-bodem-syndroom is een term die gebruikt wordt om de emotionele en psychologische toestand te beschrijven waarin een kind zich onveilig en extreem angstig voelt, vaak als gevolg van vroege traumatische ervaringen. Deze kinderen kunnen het gevoel hebben dat ze geen veilige basis hebben waarop ze kunnen vertrouwen, wat zich uit in extreme onzekerheid en moeilijkheden bij het aangaan van gezonde relaties. Het syndroom kan aanzienlijke invloed hebben op het gedrag en de leerprestaties van het kind in een onderwijsomgeving.
Interventies voor kinderen met het geen-bodem-syndroom in scholen kunnen onder meer bestaan uit trauma-informed care, gerichte psychologische ondersteuning, en het creëren van een voorspelbare en veilige leeromgeving. Het is essentieel dat onderwijspersoneel getraind is in het herkennen van de tekenen van dergelijke emotionele nood en in staat is om adequaat te reageren om de emotionele en educatieve behoeften van het kind te ondersteunen.